به گزارش باشگاه خبرنگاران، «جاناتان سانزر» مسئول سابق وزارت خزانه‌داری آمریکا و قائم‌مقام مرکز «دفاع از دموکراسی‌ها» در مقاله‌ای که در نشریه پولتیکو به چاپ رسیده است، می‌گوید: گروهی از نمایندگان کنگره آمریکا روز پنج‌شنبه با نادیده گرفتن تهدید کاخ سفید یک لایحه جدید تحریم ارائه کردند که هدف آن فراهم کردن اهرم بیشتر برای آمریکا در میز مذاکره است. این روزها بحث و جدل و اقدامات ضد و نقیض در واشنگتن در خصوص سیاست ایران شدید است. به عنوان مثال، هفته گذشته وزارت خزانه‌داری اسامی جدید وارد فهرست تحریم‌های خود علیه ایران کرد. «دیوید کوهن» دستیار وزیر خزانه‌داری در امور تروریسم و اطلاعات مالی این اقدام را یک یادآوری برای شرکت‌ها، بانک‌ها و واسطه‌ها دانست و گفت: ما خاطرنشان می‌کنیم که بی‌وقفه به اجرای تحریم‌ها ادامه می‌دهیم، حتی وقتی که امکان یک راه‌حل جامع بلندمدت را بررسی می‌کنیم.
در این گزارش آمده است: اگرچه این اقدامات به سیاست‌های دوحزبی آمریکا در دوره دولت بوش برمی گردد، اما زمان آن مناسب به نظر نمی‌رسد. فهرست درست زمانی اعلام شد که آدام زوبین رئیس اداره کنترل سرمایه‌های خارجی وزارت خزانه‌داری در حال مذاکره با همتایان ایرانی خود در وین درباره طرح مشترک اقدام بود. ایرانی‌ها در واکنش به این اقدام آمریکا، به نشانه اعتراض از مذاکرات وین خارج شدند. کاخ سفید می‌گوید که لغو تحریم‌ها بیش از هفت میلیارد دلار نخواهد بود. مبلغ تحریم‌هایی که قرار است لغو شود، یکی از موضوعات مورد بحث میان دولت و کنگره آمریکا بوده است.
به نوشته مسئول سابق وزارت خزانه‌داری آمریکا، اقدام هفته گذشته وزارت خزانه‌داری موقعیت غیرممکنی را که کاخ سفید در آن قرار گرفته است، نقطه‌گذاری می‌کند. از یک سو، دولت می‌خواهد به ایرانی‌ها اعلام کند که در حال فراهم نمودن شرایط برای توافق جامع دوجانبه است و از سوی دیگر، تلاش می‌کند به اعضای کنگره و مردم آمریکا بفهماند که دولت سرسخت است و به اجرای تحریم‌ها ادامه می‌دهد. اما روند اضافه شدن اسامی به فهرست تحریم‌ها در ماه‌های اخیر به طور قابل ملاحظه کند شده است. احتمالا آنها فهرست را چند ماه قبل آماده کرده باشند اما از ترس به خطر افتادن مذاکره با ایران آن را به تعویق انداختند و حالا برای فرو نشاندن خشم اعضای کنگره آن را تصویب کرده‌اند. اما مجازات کردن ایران ضمن کاهش گزینشی دیگر تحریم‌ها برای خاطر دیپلماسی دو پیام ضد و نقیض در بر خواهد داشت. تعجبی ندارد که این رویکرد نه اعتماد ایران و نه کنگره را جلب نکند